Uit het leven van Prinses

Iemand kwetsen .... ik denk dat een mens dit niet bewust doet. Pesten, dat is een bewuste keus. Iemand diep kwetsen, zo diep, dat die gekwetste even niet weet welke kant hij of zij op moet kan er bij mij niet in. Het lijkt mij dat dit geen doelstelling is van de mens. En toch gebeurt het om ons heen en ook ik kreeg m binnen van de week. Juist op het moment dat het weer goed met me ging werd ik keihard teruggezet naar daar waar ik vandaan kwam. Misschien was het als flauwe grap bedoelt maar als je weet waar ik uit kom zou je weten dat dit geen leuke grappen zijn. Dat woorden keihard binnen kunnen komen en ernstige consequenties met zich mee kunnen dragen. Dus ik heb mijn masker weer opgezet, rook weer als een ketter.... en laat vooral niks merken... aan niemand niet, terwijl gevoelens van onzekerheid en verdriet het weer van me overnemen. Je wordt bedankt!  Echt zooo jammer... ik sliep immers al vier dagen achter elkaar hele nachten door! Nu ben ik weer terug bij af en dat net op het mo

Rond deze tijd in januari kijk ik altijd weer uit naar het voorjaar maar besef me dan tegelijk dat we best nog wel een lange winterperiode voor de boeg hebben.  Het is typisch de tijd waarin ik functioneer als een wipwap Nergens zin in hebben op de donkere dagen .... lusteloos sloffend door het huis. En wanneer een stralend zonnige dag aanbreekt ik alles uit de kast trek en de voorjaarskriebels de overhand hebben. Ik heb ergens gelezen dat we de natste februari maand ooit tegemoet gaan waarna een droog zonnig voorjaar volgt. Zoals ik vorige week zei: maak plaats voor positiviteit! Ik zet het idee van de sombere dagen in een hoek en kijk verlangend en vol vertrouwen uit naar een mooi voorjaar.  Droom even mee...... Buiten, genieten, waar de natuur zich ontwaakt uit een winterslaap, blaadjes aan de bomen, geurende bloesems, bloemen en kleuren, aangename temperaturen met warme zonnestralen, lente geur, langere dagen, nieuw leven om ons  heen en uiteindelijk hopen op minder beperkingen.  V

We kunnen er niet onder uit en mensen blijven er over praten.         Corona. Ik wil het hier vandaag niet over hebben want we zijn toe aan positieve nieuwtjes en feitjes. Vandaag wil ik een vrolijke noot meegeven. Positief ben ik als ik 's-ochtends naast de liefde van mijn leven wakker wordt, dankbaar voor weer een nieuwe dag. Positief ben ik omdat de winter op zijn eind loopt we zijn over de helft en de dagen worden weer wat langer. Positief ben ik als het zonnetje lekker schijnt dat maakt de wereld een stuk rooskleuriger. Positief ben ik door alle liefde en lachjes die ik krijg van mijn kleinkinderen, 1lach van Daan en Zoë en ik kan de hele wereld aan. Positief ben ik wanneer ik met mijn vrienden contact heb, alles kan delen met een lach en een traan, zij geven altijd weer moed en steun om positief naar het leven te kijken Positief en blij wordt ik, als ik, zeker wel 1 keer per dag, inlog in de chatroom van het Gigantenteam waardoor ik nooit het gevoel hebt geïsoleerd van de bui

  Nederland; het land waar de meesten van ons wonen is een verdraagzaam land. Toch merk ik met regelmaat dat de bevolking minder verdraagzaam is dan wat ons land ons doet denken. Mensen krijgen een steeds korter lontje waardoor vriendschappen en relaties worden verstoord. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met de beperkingen die wij momenteel door moeten maken.   Zelf heb ik regelmatig te maken gehad, ook voor de coronamaatregelen, met zogenaamde vrienden die geen contact meer opnemen als je ze even geen aandacht geeft. Of omdat je even niet reageert op facebookgebeurtenissen  En als je er dan naar vraagt krijg je te horen, ja maar jij reageert niet dus waarom zou ik dat dan doen?  Vaag is dat toch dat mensen die zeggen dat ze dierbaar zijn je dan je eigen dingetje niet gunnen en geen begrip kunnen opbrengen dat je druk met andere dingen bezig bent.  Waar is de verdraagzaamheid te zoeken........als we er even niet zijn voor een ander betekent het niet dat je die persoon niet lief heb