Uit het leven van Prinses

  (Op verzoek van mijn echtgenoot heb ik onze zorgen en gevoelens in deze blog verwerkt.) Wanneer een dierbare verslaafd is, heeft dat effect op het hele gezin. Het valt onder de categorie     familieziekte want iedereen wordt hierdoor getroffen. Net zoals de verslaving er langzaam in sluipt, worden de grenzen van ouders, die het gedrag van de verslaafde meemaken, ook steeds verder opgerekt. Voor buitenstaanders is vaak moeilijk te begrijpen waarom je zoveel toestaat van de verslaafde. Misschien hadden wij wel oogkleppen op omdat steeds beloofd werd, ik doe het niet meer en komt allemaal goed. En eerlijk je wil t ook niet zien. Maar als ouders heb je niet de macht wat te veranderen. Dit moet de verslaafde zelf doen. Experts zeggen,: verslaving aan Canabis is een ziekte. Een ziekte in het brein.  Om te helen moet de verslaafde eerst alles kwijt raken wat hem dierbaar is voordat de juiste hulp geboden kan worden. En zo ver is het hier nu gekomen. De psychose was wederom daar. 3x is schee

We hebben er allemaal wel eens mee te maken. Het krijgen of geven van kritiek. Kritiek kan positief zijn maar ook negatief. Positief kritiek geven is vaak bedoeld als leerproces. En als dat goed gebracht wordt kunnen we daar prima mee omgaan. Negatieve kritiek komt vaak hard aan. Een persoon wil je dan op een harde manier laten weten dat hij of zij het niet eens is met hoe jij bepaalde zaken afhandelt . De manier waarop dit gebracht wordt kan vaak als kwetsend of betweterig overkomen. De kritiekgever is het dan niet eens met bepaalde normen en waarden die voor de ontvanger wel belangrijk zijn. Vaak gegeven door personen die zelf niet met kritiek om kunnen gaan. Nu de herfst zijn intrede doet lijkt het wel of bij iedereen het welbekende lontje korter wordt. Iedereen vindt wel iets van elkaar en    wordt er vaker met de bekende wijsvinger een mening met veel Kritiek uitgesproken.  Ik denk dan wel eens: neem eerst je eigen leven onder de loep. En denk er eens over na of je iemand bewust n

Ouder worden daar ontkomen we niet aan. De tijd vliegt voorbij en voor we het weten surfen we in een sneltreinvaart de jaren door.   Zo was ik 30 met een druk jong gezin waar ik tijd te kort kwam om het leven bij te houden. En zo ben ik alweer 53  en alweer 1 jaar oma van een prachtige kleine prinses, heb alle tijd van de wereld en geniet van hele andere dingen die het leven biedt. Ouder worden wij allemaal rimpeltje hier, rimpeltje daar en ALLES werkelijk álles gaat hangen. Van oogleden tot geslachtsdelen van onderkin tot blubberbuik. Hierbij groeien we ook aan alle kanten letterlijk en figuurlijk. Als we niet oppassen  dijen we uit  naar een paar maatjes meer en groeien in onze hersenpan want  ze zeggen immers dat wijsheid met de jaren komt. Er zijn mensen die problemen hebben met het ouder worden. Ik niet…. ik geniet van alles en iedereen om me heen. Van mooie momenten groot of klein. Leef met de dag in het hier en nu, dus al die lichamelijke ongemakken neem ik voor lief. Ik hoop ee